To szczegóły tworzą człowieka,
jego obraz tuż pod powieką.
To drobiazgi przywołują więcej,
niż mogłoby jakiekolwiek zdjęcie.
Całego alfabetu nie trzeba
gdy to jeden łuk istotę skrywa.
Wystarczy tylko parę dźwięków,
aby znaleźć się w innym miejscu.
Można na koniec świata uciekać
i w jednym geście ujrzeć człowieka,
lub rozpoznać w twarzy grymasie
to co chciało się zatrzeć z czasem.